|
De zoon meldde zich bij mij. Hij was Hoofd Verkoop in het bedrijf van zijn vader. Het bedrijf bestond 25 jaar en zijn vader zou binnenkort de pensioengerechtigde leeftijd bereiken. Drie jaar geleden had zijn vader hem bij het bedrijf teruggehaald, nadat ze eerder na een fikse aanvaring uit elkaar waren gegaan. Hij had zijn zoon toen toegezegd dat hij het bedrijf over een paar jaar aan hem wilde overdragen. Nadat eerdere pogingen om dat onder elkaar te regelen waren mislukt, wilde hij het nog één keer proberen, maar dan goed.
Vader wees de accountant aan als diens bemiddelaar. De bemiddelaars ontmoetten elkaar voor een bespreking en stelden vast dat de voorgenomen overdracht voor alle partijen het beste zou zijn. Er was echter één moeilijkheid: door grote investeringen die recent in het bedrijf gedaan waren zaten zowel het bedrijf als de vader tot zijn nek in de schulden. En zoals zo vaak het geval, was het bedrijf de pensioenvoorziening voor vader. De zoon was bereid een bod te doen aan de bovenkant van de bandbreedte van de waardebepaling om zoveel mogelijk rekening te houden met vader´s toekomst. Hij eiste nu wel duidelijkheid. Binnen drie maanden wilde hij weten waar hij aan toe was. Hij nam het bedrijf over of hij zou weer vertrekken, maar deze keer definitief.
Ondanks de duidelijke woorden van de zoon verliep het proces niet erg voortvarend. Cijferinformatie kwam niet beschikbaar. Na twee maanden besloot de zoon om het proces te forceren. Via mij bracht hij een indicatief bod uit, grotendeels gebaseerd op aannames van cijfers. Vader verwierp het bod op het moment dat hij het ontving. De accountant greep in en kwam met een reactie en …… met alle cijfers die wij nodig hadden. Na bestudering daarvan bleek er nog ruimte in het bod te zitten. Er werd een herziene bieding uitgebracht die 25% hoger lag dan de eerste. Meer zat er niet in. De reactie van de accountant was veelbelovend: hij vond het een in de gegeven omstandigheden alleszins redelijk bod.
De vader had een paar slapeloze nachten, maar liet mij weten dat het bod redelijk was. Maar kort daarna kwam in een directe confrontatie met zijn zoon het hoge woord eruit. Hij had besloten om het bedrijf toch maar niet aan zijn zoon te verkopen. Hij had er geen vertrouwen in. Dat hij daarmee het risico nam dat zijn zoon hem definitief zou verlaten, nam hij voor lief. De volgende dag ontving hij de ontslagbrief van zijn zoon. Een week later verliet de zoon het bedrijf. Hij was drie jaar lang door zijn vader aan het lijntje gehouden. Het personeel was geschokt en vroeg zich teleurgesteld af hoe het nu verder moest. Die vraag stelde ik ook aan de vader. Zijn antwoord: “Ik ga nog twee jaar door en dan verkoop ik het voor meer aan een strategisch koper.” Een half jaar later werd hij ernstig ziek en moest het bedrijf hals over kop verkocht worden aan een directe concurrent voor een aanzienlijk lagere prijs. Bij de verhouding tussen vader en zoon in een emotionele zaak als een bedrijfsoverdracht verbleekt menige klassieke Griekse tragedie.
Meer columns lezen?
 Harry Helwegen is algemeen directeur van Diligence Services BV
De Diligence intermediairs zoeken voor zowel verkopers als kopers van ondernemingen naar een passende wederpartij en begeleiden het gehele proces van waardebepaling, informatieuitwisseling, onderhandelingen, due diligence en juridische afronding van de transactie.
Diligence - aangesloten bij de brancheorganisatie BOBB - heeft een tiental vestigingen  door heel Nederland en werkt samen met enige buitenlandse bureaus.
Voor vragen of opmerkingen kunt u contact opnemen met Diligence op 035 542 66 77 of via info@diligence.nl
|
|
